آه چه كند مولا ، با ، غم زهرا و داغ شكيبايي
ماتم زهرا برده ز علــي ديگر صبر و شكيبايي
ميـــان مســـلمين علــــي مانــده تنهـــا
ز دســـت مـــرتضـــي كنون رفته زهـــرا
درون سينــــه ي علــــي گشته غــوغـــا
واي ، از اين ماتم ، در دل مولا شد ماتم عظمائي
زينـــــب داغديـده از مـــــــرگ مــــادر
فغـــان ز سيـــــنه مي كشد ديده ي تـــر
گاه به سيــــــنه مــي زند گاه بـــر ســــر
رفته ز رخسار اين گل زيبــا و جلوه ي زيبايي
همـــــدم و ياور علـــــي رفتــــه از دست
مـاه منـــور عــــلـــي رفـــته از دســــت
فاطمــــه همســــر علــــي رفتـه از دست
آه ، چكند با اين ، سيل سرشك و اين ديده ي دريايي
خـــانه ي مــــرتضــي شده سرد و خاموش
اشــــك ميـان ديــده ها مي زند جــــوش
ز كودكان همـي رســـد ناله بـــر گــــوش
گشته بپا در بيت علـي از اين غم محشر كبرايي
ديده ي بضــــعه ي نبــــي گشتـــه بسـته
پهلـــــوي او ز ضــــرب در شـــد شكسته
عـــــلــــــي در مصــيبت او نشستــــــه
ماتم زهرا برده ز علــي امشب صبر و شكيبايي
نظرات شما عزیزان:
.: Weblog Themes By Pichak :.