جشـن كـرده بپا خـدا امـشب                   كـه بود شـاد مصـطفي امـشب

نورچشم حسيـن و زهــراست                   او شادمان است مرتضي امشب

شـب مـيلاد او هــمه شادان                     لـطف كـرده خـــدا بما امشب

مــحو گردد ز صفحة اعـمال                    هـمه عصيـان و جـرم ما امشب

هـان بــگوئيد دردمــندان را                    بـهـرتان آمـده شـفــا امــشب

مـهر او را به كنج دل بــسيار                   جـان دل را بـده صــفا امـشب

شـب ميـلاد اوست وقت دعـا                   مـستجاب اسـت هــر دعا امشب

عـفو دامـن بگير از او مـحـكم                  تــا شــود حــاجــت روا امشب

او گــذر نامه مــي كند صــادر                 از پــي حـــج و كـــربلا امشب

شب مــــيلاد حــــــضرت ســـــجاد

عــــاشقان عــــــيدتان مـــــباركباد

عطر بهشتي وزيد امشب                 ماه ولايت دميده امشب

مقدم ماه عالمين بادا مبارك

عيد علي بي حسين با دا مبارك

اي خسته دلها گل بفشانيد              با هم سرود شادي بخوانيد

دسته گل محمدي آمد خوش آمد

نور جمال احمدي آمد خوش آمد

 رئیس مذهب شیعه حضرت امام صادق(ع) پیرامون جلالت و عظمت مقام باب الحوائج(ع) فرموده است :

« عموی ما عباس دارای بصیرتی نافذ و ایمانی استوار بود. او همراه برادرش سیدالشهداء با دشمنان دین خدا جنگید و به نیکویی از امتحان سخت الهی برآمد و عاقبت به فوز شهادت نائل آمد» /.

رسوا شدن زرگر :

مناره های دو طرف گنبد حرم حضرت ابوالفضل(ع) به دستور نصر الدوله طلا کاری می شد؛ ولی یک روز زرگری که انجام این کار به عهداش بود،درصحن مطهرآن حضرت صورتش به طورغیرطبیعی ونفرت انگیزی سیاه وسیاه تر شد و غفلتاً همچون تنة درختی که از ریشه کنده شود،بدون اراده سرنگون شد و فوت کردهنگامی که نصر الودله در صدد تحقیق برآمد،معلوم شد که این زرگردر مصرف طلاهای گنبد حرم تقلب کرده است /.

دریای علم و معرفت

بی شک حضرت ابوالفضل عباس(ع) که از همان کودکی دریای بیکران علم و معرفت بود و همچون ماه تابان از خورشیدولایت نور می گرفت به فراستی عمیق و درکی شگرفت و دقتی چشمگیر نائل آمدامیر مؤمنان در مورد نبوغ علمی و دانش فراوان فرزندش چنین فرموده است :

« همانا فرزندم عباس کسی است که در کودکی علم ودانش را از پستان امامت چشیده است »

               امشب كه شب خجسته ميلاد است        ذكــر ملكوتيـان مبـاركبـاد است

        شادند اگر جمله محبان چه عيب          بيش از همه دلها دل زهرا شاد است

  بر روي حسيــن نور دارو صلــوات                   بر موي اباالفضل دلاور صلوات

ميلاد حسين است و اباالفضل رشيد              بفرست تو بر اين دوبرادرصلوات

برخيز كه نور مشرقين آمده است                 از بهر علي نور دو عين آمده است

زهراي عزيز شادمان است زيرا                عياس به ياري حسين آمده است

                تـو اي تنـهاتـرين سقـا اباالفضل        دلاور مــرد عـاشـورا ابـاالفضـل

       تو بي آب آمدي لب تشنه ماندي          مــيان ســاحل دريـا ابـاالفضـل

    در شط فرات كام عطشان عباس            سر داد به راه حي سبحان عباس

 جان كـرد نثار راه فرزند رسـول                     گرديد فداي دين و قرآن عباس

 فروزان مشـعل امـيد عباس              چـراغ مكتب توحـيـد عبـاس

به برج عاشقي ماه دل افروز             سپهر عشـق را خورشيد عباس

شب ميلاد عباس رشيد است           به دلها غرق در نور اميـد است

ابوالفضل  دلاور گشت مولود            كه شد عالم ازين مولود خشنود

فروغ ديده ام البـنيـن اسـت            گـل بـاغ اميرالمؤمنـيـن اسـت

اميرلشكر عشق است عباس             يم  پهنـاور عشق است عبـاس

بنازم بر چنين مولود مسعود             كه در بيت علـي گرديده مـولود

امشب بهشت وحي باغ ياس دارد                امشب سحر عطر گل احساس دارد

امشب امام الناس خير الناس دارد               امشب امير المؤمنين عباس دارد

روشن چراغ ديدة حيدر شد امشب

اُمّ الادب اُمّ البنين مادر شده امشب

امشب مه شمس ولايت اختري زاد             بر شمس دين ماه محمد منظري زاد

در بيت حيدر بهر حيدر حيدري زاد             در چهارم شعبان حسين ديگري زاد

گلواژه ديوان عــاشوراست اين طفل

ام البينين ريحانة زهراست اين طفل

 حسين آمد و خلقت كمال پيدا كرد             حسيـن آمـد و عصمت جمـال پيدا كرد

حسين آمد و شد شمع بزم آل كسا              كمـال محفل زهــــرا و آل پـيـدا كرد

            حسين از من ومن ازحسين قول نبي است          نـبـي ز حسيـنـش مثـال پيــدا كــرد

حسين آمد و فلك كرم به آب افتاد             كه فطرس از كـرمش پر و بال پيـداكرد

حسين آمد و خورشيد معرفت تابيد              جـهـان تيـره نجـات از زلال پيـدا كـرد

حسين باب نجات است و امت از مهرش            رهـي بــه بارگه ذوالجـلال پـيــدا كــرد

حسين آمد واشد درشفاعت از او                 بـراي تـو بـه دل مـا مـجـال پيــدا كـرد

حسين واسطه فيض حق بود برخلق            بشـر از او بـــخــدا اتصــال پـيدا كــرد

 حضرت پيامبر صلي الله عليه و آله درباره تربت حضرت سيدالشهداء عليه السلام فرموده است : خوشا به حال تو اي خاك ! و خوشا بحال آن كسي كه در تو شهيد مي شود. در ارتباط با حضرت ابي عبداللّه الحسين عليه السلام خصائص و فضائل زياد است و ما در اينجا خصائص و فضائل تربت و خاك و زمين كربلا را متذكر مي شويم كه خلاصه آن بشرح ذيل است .

 زینـب ای محبوب رَبّ العـالمـین    

مظهــر صبــر امــیر المــؤمـنـیــن

ذکر حق احمد که در گوش تو گفت   

روی تو چون گل در آغوشش شکفت

  عـطـرو بـویت عطر بوی فـاطـمه   

  خُلـق خـویت خُـلق خوی فـاطـمـه

هرکس خواهد خلق شفیعانش باشند، خدارا حمد گوید. نشنیده ای مردمان گویند: خدا بشنو سخن کسی را که تورا توحید            می کند پس از خدا بترس زیرا برتو قدرت دارد واز او حیا کن زیرا به تو نزدیک است . ( حضرت زینب (س) )

سالروز شهادت عقیلة بنی هــاشـم حـضـرت زیــنـب کـبـری ( س ) تسلیت باد .

به اطلاع نمازگزاران محترم می رساند به همین مناسبت مراسم عزاداری بعد از نماز مغرب وعشاء برگزار می گردد .

سخنران : حجت الاسلام والمسلمین صفا

مداح     : آقاي مهدي محمدي

زمان     : شنبه ( 4 / 3 / 92 )

 السلام عليكِ يا زينب كبري السلام عليكِ يا بنت رسول الله السلام عليكِ يا بنت اميرالمومنين

هر کس بر مصیبت های این دختر ( زینب سلام الله ) بگرید ، همانند کسی است که بر برادرانش ، حسن وحسین (عليه السلام) ، گریسته است . ( پیامبر اکرم ص )

نام : زینب (س)     نام پدر : علی بن ابیطالب (ع) نام مادر : حضرت فاطمه زهرا (س)

ناریخ ولادت :  روز پنجم جمادی الاولی سال پنجم یا ششم هجری قمری  محل تولد : مدینه    کنیه : ام الحسن و ام الکلثوم

القاب : صدیقه الصغری، عصمة الصغری، ولیه الله العظمی ، ناموس الکبری ، شریکةالحسین (ع) ، کامله ، فاضله و...

همسر : عبدالله فرزند جعفر بن ابیطالب تعداد فرزندان : 3 پسر( علی ، عون ، جعفر ) و1 دختر ( ام الکلثوم )

محل دفن : شام 

***************************************************************

ای شکوه حماسه در سراپرده حیرت! ای زخم خورده نینوا! ای بانوی خورشیدهای دربند! ای زینب قهرمان! تو که خود، وسعتی به اندازه همه سوگ های آفرینش داشته ای، تو که خود دریای بی کران اشک را، ساحل بودی، چگونه باید بر تو سوگواری نمود که ما سوگواری را از تو یادگار داریم. تو که آواز سرخ کربلا را از حنجره بردباری ات، به گوش تاریخ رساندی و اگر این حنجره صبوری و آن نطق آتشین تو در کاخ یزیدیان نبود، داستان جان سوز آن ظهر عطش ناک در کوچه های تاریخ به دست فراموشی سپرده می شد.

****************************************************************

صبر را مفهوم معنا زينب است
کعبه غمهای دنيا زينب است
چون حسين است آفتاب شهر عشق
ماهتاب عالم آرا زينب است
زیـنـب ای شمـع تمام افروخـتـه     

  ای زمـــادر عـشـق را آمـوخـتـه

ای پنـاه خیمــه هـای بـی معین   

پـاسـدار جـان زیـن الـعـابـدیـن

  وای ازدل زینب(س) داد از دل زینب(س)

دیده تن صد چاک حسین با دل پرخون

وای ازدل زینب(س) داد از دل زینب(س)

دیده غم هفتادودوآلاله پرپر

بی بال وپرافتاده تن قاسم وجعفر

خون گریه کند از غم مرگ علی اکبر

 افتاده به گرداب بلا حاصل زینب

 وای ازدل زینب(س) داد از دل زینب(س)

بر نیزه کین دیده سر خون خدا را

 گلهای به خون خفته صحرای بلا را

 حلقوم دریده شده از تیر جفا را

قنداقه خونین علی قاتل زینب

 وای ازدل زینب(س) داد از دل زینب(س)

دیدم غم دردانه گلی نیلی و خسته

از خار مغیلان کف پا آبله بسته

بازوی  ورم کرده و پهلوی شکسته

آغشته به خون جگر آب و گل زینب

وای ازدل زینب(س) داد از دل زینب(س)

ندیده کسی درد و غمش را نشنیده

در علقمه ساقی و دو دست بریده

ابروی پر از خون سر و فرق دریده

 آتش زده مشک و علمش بر دل زینب

وای ازدل زینب(س) داد از دل زینب(س)

بین دلای عاشق و آواره و مجنون

وای ازدل زینب(س) داد از دل زینب(س)

 جـان فـدای قـلـب پـرتـاب وتـب                                             

بـوسـه زد بـرحـنـجـری خـونیـن، لبت

ای امـام عـشـق را بخشـیده جـان                                            

ای زصـــبــر تــو امـامــت جـــاودان

ای دل هـر کـشتـه بـرحالت کبـاب                                           

ازلـب خـشـک تـو شـد شــرمـنـده آب

ای کـه از خــون خـدا کـردی وضو                                          

تـا بـبـوســـی بـا طـهـارت آن گــلــو

ای که در دریای خـون کـردی شنـا                                         

تـا بـر آن حــنــجــر کـنـی لـب آشـنـا

تــا بــرآن کـشـتـه تــو زانـو زدی                                        

شـــعـلــه در افــلاک ای بــانـــو زدی

بـر تـنـی بـی سـر تـو اول زائــری                                         

بــر رگ حــنــجــــر تـــو اول زائــری

حـنـجـری بـبـریـده را بـوسیـده ای                                        

عشـق را عـــریـان بـه مـقـتـل دیده ای

تو اسیـری؟ نه، عدو در بنـد تـوســت                                      

شـاهـدم در اوج غم لـبـخـنـد تـوســت

دیـده ات تـا آن سـر و نـی دیـده بود                                       

قـبـلــه گـاهـت آن سـر بـبـریـده بــوده

گـر نـمـی بـودی تـو صـابـر در بـلا                                       

کــی بــجــا مــی مـانــد نــام کـربــلا

نام تـو بـا کـربــلا گـشتـه عـجـیـن                                      

نام تـو بـرجاســت تـا بـر پاســت دیـن

بـی بــــرادر هـم تـو غـوغـا می کـنـی                                 

یک تـنـه دشـمـن تـو رسـوا مـی کنـی

کـــی بـــر دشـمـن تـو زاری کـرده ای                                

دسـت دشــمــن بـی قــراری کــرده ای

بـیـقـراری لــیــک از هـجـران یـــار                                      

مـثـل تـو صـابـر نــدیــده روزگـــــار

خـیـمـه هـا را نـام تـو نــور امــیـــد                                     

اشک چـشمـت را فـقـط مهـتـاب دیــده

زیـنــب ای بــانــوی درد و رنــج وآه                                     

ای هـمــه مــردان عــالــم را پــنــاه