در آیه 56 ،سوره ذاریات خداوند متعال می فرماید :
«وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ اْلإِنْسَ إِلاّ لِیَعْبُدُونِ»
من جن و انس را نیافریدم ،مگر براى اینکه عبادتم کنند.
طبق این آیه ، خداوند متعال ما را برای بندگی آفریده است ، پس این نشان از نقص و احتیاج خداوند متعال است .
جواب : آری ؛ خداوند متعال ما را برای بندگی آفریده است ، ولی این بندگی را نه برای خود ، بلکه برای خود انسان قرار داده است. بهرحال خداوند ،انسان را عبث نیافریده است . درپس این خلقت هدف و اهدافی وجود دارد . مهمترین هدف این فیض و لطف الهی به بندگانش ، رسیدن به کمال اوست . و این بندگی را خداوند متعال قرار داد ، تا انسان در این جاده پر پیچ و خم و در دریای طوفانی راه سعادت را به نگاه کردن به فانوس الهی گم نکند . کشتی زندگی انسان زمانی به مقصد و کمال الهی می رسد، که انسان دراین دریای مواج به فانوس ساحل به دقت نگاه کرده و مسیر خود را با آن تنظیم نماید . پس این بندگی و بندگی کردن همان فانوس و نشان دهنده جاده سعادت و کمال است.
نظرات شما عزیزان:
.: Weblog Themes By Pichak :.